مزایا و معایب پیشرانه‌های ۶ سیلندر خطی و پیشرانه V شکل

معایب پیشرانه‌های ۶ سیلندر V شکل

اگرچه که این پیشرانه‌ها تعداد سیلندر برابر با همتایان خطی خود دارند اما فاقد همان توازن ذاتی نسخه‌های ۶ سیلندر خطی هستند. پیشرانه‌های V شکل که از به هم پیوستن دو ساقه‌ی ۳ سیلندر خطی به یکدیگر تشکیل شده‌اند به شفت‌های توازنی نیاز دارند که بتواند اینرسی ناخواسته‌ی تولید شده توسط پیشرانه‌ی متقابل را خنثی نماید. بدون این شفت‌های توازنی لرزش‌های شدیدی از طریق میل‌لنگ منتقل خواهد شد و کارایی را پایین خواهد آورد.

بالانس پیشرانه با افزایش حجم و افزایش جرم پیستون سخت تر خواهد شد؛ (در بالانس موتور موارد دیگری همچنون گرید های وزنی شاتون نیز بسیار مهم هستند که در مقاله مربوط به شاتون توضیح داده شده است.) بنابراین وزنه‌های تعادل باعث پیچیده‌ و سخت تر شدن طراحی پیشرانه خواهد شد و در مجموع هزینه‌های ساخت را افزایش خواهد داد. یک پیشرانه‌ی ۶ سیلندر V شکل باید چهار میل بادامک و ۲۴ سوپاپ دارا باشد بنابراین پیچیدگی اضافه شدن قطعات مجموعه سوپاپ‌ها به پیچیده‌تر شدن کل پیشرانه خواهد انجامید.

اگرچه بسیاری از علاقه‌مندان دنیای خودرو به علت نبود پیشرانه‌های ۶ سیلندر خطی مدرن حسرت می‌خورند اما به نظر می‌رسد که زمان در حال تغییر است. در ماه‌های اخیر مرسدس پیشرانه‌ی ۶ سیلندر خطی جدیدی با سیستمی جدید ۴۸V معرفی کرده که نیروبخش قطعات فرعی بوده و به قوای محرکه کمک می‌کند؛ و حتی با تولد دوباره‌ی احتمالی پیشرانه‌ی ۶ سیلندر خطی، ب ام و را به یاد بیاورید که با پیشرانه‌های ۴ سیلندر خود مشهور شده است.